Το μολυβένιο στρατιωτάκι

 Ο Αρθούρος έκλεινε τα επτά,κι οι γονείς του τού χάρισαν ένα κουτί με τα ορφότερα μολυβένια
στρατιωτάκια.Ο Αρθούρος τα έβαλε σε παράταξη,και τότε ένα απ' αυτά είχε μόνο ένα πόδι.
 <<Ένα κουτσό στρατιωτακι!>> είπε το παιδί.Το έβαλε στο ράφι,δίπλα σε ένα πειρατή και σε
μια πανέμορφη μπαλερίνα,ντυμενή με τούλια και με λουλούδια στα μαλλιά.Ο κουτσός στρατιώτης
ερωτεύτηκε την μπαλαρίνα.

Μια μέρα η νταντά του Αρθούρου τακτοποιούσε το δωμάτιο,και άφησε το στατιωτάκι στο περβάζι
του παραθύρου για να καθαρίσει κάλα το ράφι,όταν ξαφνικά μια ριπή αέρα το έσπρωξε και το έριξε
στο δρόμο.Η μπαλαρίνα που ήταν καθισμένη στην γωνιά του παράθυρου και δεν την πείραξε ο αέρας,λυπήθηκε πολύ και έβαλε τα κλάματα,ενώ ο πειρατής και ο παλιάτσος, που ήταν κι εκείνη
ερωτευμένοι μαζί της,γελούσαν στην σκέψη ότι είχαν έναν ανταγωνιστή λιγότερο.