ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

Φώκιες!

Φώκια η κοινή

Φώκια μονάχους μονάχους
Η «φώκια η κοινή», παρά την ονομασία της, δεν είναι τόσο κοινή στις βρετανικές τουλάχιστον ακτές. Ζει σε λιμνοθάλασσες και σε αμμώδεις όχθες, που μένουν ακάλυπτες στην άμπωτη. Είναι πολύ διαδομένη και διάφορες ονομασίες υποείδους έχουν δοθεί στις διάφορες γεωγραφικές ομάδες.
Οι φώκιες, οι γνωστές ως μοναχές, ζουν σε πιο ζεστά νερά από πολλές άλλες.
Υπάρχουν τρία είδη: η φώκια η μοναχή της Μεσογείου, η Δυτικοϊνδιάνικη και η φώκια Λαϊζάν. Εικάζεται ότι ονομάστηκαν μοναχές, εξαιτίας των κυλίνδρων λίπους, που έχουν πίσω από το κεφάλι τους και που μοιάζουν με κουκούλες. Η φώκια η Μοναχή της Μεσογείου φαίνεται να είναι η πρώτη που γνώρισε ο άνθρωπος στους ιστορικούς χρόνους. Επειδή μάλιστα ζει και στη Μεσόγειο, ήταν πολύ γνωστή στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους.

Γκρίζα φώκια

Γκρίζα φώκια
Σε κάπως πιο εύκρατα νερά ζει η «γκρίζα φώκια», που επισημάνθηκε και στις δύο πλευρές των ακτών του Βόρειου Ατλαντικού. Στη δυτική πλευρά βρίσκεται στις ακτές του κόλπου του Αγ. Λαυρεντίου και της Νέας Γης. Στην ανατολική πλευρά, ζει στην Ισλανδία, στα Νησιά Φάροους, στις Βρετανικές νήσους, στη Νορβηγική ακτή και στη Βαλτική θάλασσα.
Οι μεγαλύτερες αποικίες αναπαραγωγής βρίσκονται στις βρετανικές ακτές, στη Βόρεια Ρόνα και στις Ορκάδες. Άλλες αποικίες υπάρχουν στα Νησιά Σέτλαντ και στις Εβρίδες καθώς και σε πολλά κατάλληλα βραχώδη μέρη, κυρίως κατά μήκος της δυτικής ακτής της Μεγ. Βρετανίας όπως επίσης και στα νησιά Φάρνε, στην ανατολική πλευρά. Στα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες παρακολούθησαν πολλά νεαρά ζώα για να διαπιστώσουν αν αποδημούν. Παρά το γεγονός ότι δεν παρατηρήθηκε πραγματική αποδημία, σημειώνεται ένας διασκορπισμός, μετά την εποχή του πολλαπλασιασμού, ιδιαίτερα των πολύ μικρών ζώων, που ενώ τριγυρίζουν μακριά, τείνουν πάντοτε να γυρίζουν κάθε χρόνο, στο μέρος που γεννήθηκαν.
Οι γκρίζες φώκιες δεν είναι τόσο μεγάλες όσο οι κυστοφόρες. Φτάνουν γύρω στα 2,9 μ. σε μήκος κι έχουν βάρος γύρω στα 294 κιλά. Παρόλο που υπάρχει μια τεράστια ποικιλία στο χρώμα, βρίσκονται δηλαδή όλες οι αποχρώσεις του σκούρου και ανοιχτού γκρι και καφέ, έχει προσδιοριστεί ότι στα αρσενικά ο βασικός χρωματισμός είναι σκουρότερος με ανοιχτόχρωμα στίγματα, ενώ στα θηλυκά είναι ανοιχτότερου χρώματος, πάνω στο οποίο υπάρχουν στίγματα, πιο σκούρα.
Εκτός από τη διαφορά στο χρώμα, τα ενήλικα αρσενικά έχουν και μια προτεταμένη «ρωμαϊκή» μύτη. Τα μικρά της γκρίζας φώκιας γεννιούνται σε διαφορετικές εποχές, ανάλογα με την τοποθεσία της αποικίας. Τα μικρά της Βαλτικής και του Αγ. Λαυρεντίου γεννιούνται τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο, ενώ στη Βρετανία γεννιούνται μεταξύ του Σεπτεμβρίου και του Δεκεμβρίου.
Τα νεογέννητα είναι γύρω στα 80 εκ. στο μήκος και, όπως τόσα άλλα μέλη των φωκίδων, είναι σκεπασμένα με μακρότριχη άσπρη γούνα, που κρατά επί τρεις περίπου εβδομάδες. Έπειτα αποκτούν ένα κοντό μπλε - γκρι χρώμα. Ο θηλασμός κρατά δύο - τρεις εβδομάδες και το καθημερινό ζύγισμα μια αιχμάλωτης μητέρας και ενός μικρού, απόδειξε ότι ένα μικρό τριών ημερών έχει βάρος 19,4 κιλά, το οποίο φτάνει στα 41,7 κιλά όταν είναι 18 ημερών οπότε και αποκόβει.
Η θηλυκιά ενήλικη, η οποία νηστεύει κατά το θηλασμό, χάνει 43 κιλά την περίοδο αυτή, το βάρος της δηλαδή. πέφτει από 168 στα 125 κιλά. Οι αρσενικές γκρίζες φώκιες, κατά την εποχή του πολλαπλασιασμού, ζουν σε μόνιμες περιοχές.

Παγόφιλος ο γροιλανδικός

Παγόφιλος ο γροιλανδικός (νεαρό)
Η φώκια «παγόφιλος ο γροιλανδικός» είναι αρκτική και πολύ πιο γνωστή από τη ραβδωτή. Κινείται από τις βόρειες ακτές της Ευρώπης, της Ασίας και της Νέας Ζέμλιας και φτάνει ως τη Σπιτσβέργη. Επίσης εμφανίζεται από τη Γροιλανδία, τις βορειοανατολικές ακτές του Καναδά αλλά και τον κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου και περνά ως και το νησί Μπάφιν. Απουσιάζει όμως από τον κόλπος του Χάντσον.
Η φωκίδα αυτή έχει 1,8 μ.μήκος κι έχει ανοιχτό γκρίζο χρώμα. Η αρσενική έχει μια μαύρη λωρίδα, σε σχήμα πετάλου, κατά μήκος των πλευρών και στην πλάτη της. Η λωρίδα αυτή υπάρχει και στον θηλυκό αλλά είναι λιγότερο έντονη.
Τα νεογέννητα είναι μόνο στα 80 εκατοστά μήκος κι έχουν ένα πλούσιο λευκό τρίχωμα, που πέφτει μετά ένα μήνα, για να αντικατασταθεί με γκρίζο διάστικτο, σε πιο σκούρο γκρίζο και μαύρο. Υπάρχει τεράστια ποικιλία στο σχέδιο του τριχώματος των ανήλικων αυτών ζώων. Αλλά και το χρώμα των ενήλικων αλλάζει συχνά, στη διάρκεια της ζωής τους.
Τα μικρά γεννιούνται στο τέλος Φεβρουαρίου και θηλάζονται μόνο 10 ως 12 μέρες. Καθώς αναπτύσσονται, αποκτούν ένα παχύ μονωτικό στρώμα λίπους, το οποίο λειτουργεί ως απόθεμα τροφής έως ότου μάθουν να βρίσκουν μόνα τους την τροφή τους. Αυτό το είδος φώκιας είναι πολυάριθμο. Μια στατιστική που βασίζεται στη μέτρηση των μελών αυτών από αεροφωτογραφίες, έχει ανεβάσει τον αριθμό του στα 5 εκατομμύρια.
Οι φώκιες αυτές είναι μεγάλης εμπορικής αξίας, γιατί τα μικρά τους, έως δέκα ημερών έχουν μεγάλη ζήτηση, για το απαλό χοντρό τρίχωμά τους. Οι πιο μεγάλες ανήλικες φώκιες καθώς και ενήλικες «συλλαμβάνονται» για το λάδι και το δέρμα τους. Το λάδι τους αποτελεί το μισό από το ανατολικό εισόδημα, που προέρχεται από τα ζώα αυτά. Διεθνής συμφωνία καθορίζει τον αριθμό των ζώων αυτών, που πρέπει να σκοτώνονται κάθε χρόνο.

Φώκια της Κασπίας και φώκια της Βαϊκάλης

Φώκια της Κασπίας
Δυο άλλες μικρές φώκιες είναι η «φώκια της Κασπίας» και η «φώκια της Βαϊκάλης». Στη φώκια Κασπία αποδόθηκε αυτό το όνομα, γιατί εμφανίζεται στην Κασπία θάλασσα. Εντούτοις καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου στη λιμνοθάλασσα της Κασπίας διαμένει πολύ λίγο, καθώς προτιμά να ζει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της σε δροσερότερα μέρη. Σε αντίθεση με την αεικίνητη Κασπία, η φώκια της Βαϊκάλης ζει αποκλειστικά όλο το χρόνο στη λίμνη της Βαϊκάλης της ανατολικής Ρωσίας, μιας λίμνης τεράστιας έκτασης με γλυκό νερό.
Και τα δύο μικρά και επιλεκτικά αυτά είδη, είναι περίπου στο ίδιο μέγεθος με τη δακτυλιωτή και έχουν γκριζοκίτρινες αποχρώσεις στη γούνα τους. Η φώκια της Κασπίας φέρει ακανόνιστες διάστικτες μαύρες πινελιές στο τρίχωμά της, που την κάνουν να ξεχωρίζει.

Πηγή: Βικιπαίδεια

1 σχόλιο: